‘My Art summer… Living two lives…’

Living 2 lives…

12 jaar woon ik reeds in 2 werelddelen: in België en in Montana, Amerika. Toen we deze beslissing namen, ten tijde van onze business, gaf dit me een enorme balans. Ik bleef in Montana doorwerken op afstand maar ik kon er meer ‘me-time’ inbouwen. Er was ruimte en vrijheid om te doen wat ik heel graag deed: olieverf schilderen op doek, galerijen bezoeken én in de bergen rijden op mijn quad. Ik kon zo genieten van de pure natuur en haar prachtige weidsheid.
Het was echt nodig om die balans daar te vinden, want de business in België slorpte me zo op. Vaak ging ik over mijn grenzen, ik moest altijd doorgaan, ‘moeten en productief zijn’ waren de onderliggende ‘waarden’…
Het maakte me ziek.
Montana gaf me de balans: elke dag werken, maar ook vrije tijd. Dat heelde me. En die heling was nodig. 

Nu voelt verblijven in Montana anders. Ik heb immers een zee van tijd. Wat doe je daarmee? Hoe vul je die in?
Deze vragen kwamen deze zomer enorm bij me binnen. Er was ook het gemis van mijn vriendinnen en familie in België.
Nu zit ik aan die andere kant van de oceaan, in Montana, my happy place. En toch voelt het raar en anders. Er is een gevoel van gemis, een leegte… En ook weer niet. Want ik ben hier veel meer met kunst bezig en heb hier ook vrienden waarmee we heel fijne momenten beleven in de bergen. 
En plots kwam het inzicht en zei ik tegen mezelf: ‘Je hebt twee levens, Kathleen! Het gemis is er aan beide kanten en dat is oké. Vul elke dag met wat er is en wat je rond je hebt. Leef hier en nu!’

Net voor mijn vertrek naar Montana op 14 juni nam ik deel aan een vergadering van ons kunstenaarsgroepje in Nazareth-Eke. We wilden onze groep een identiteit geven. Dus was een naam nodig. Die avond werd NazArtE geboren. Natuurlijk hoort daar een logo bij en zo stelde ik voor om dit deze zomer te ontwikkelen van over de plas. Met alle input van die avond en ja, na vele mails en communicatie werd het logo gekozen. Dit maakte me natuurlijk heel blij.

Ook de tweejaarlijkse tentoonstelling ‘Het Kollektief’ in Nazareth zou midden september 2022 plaatsvinden.
Heel lang geleden, in 1994 en 1996, had ik eraan deelgenomen, maar sindsdien niet meer omwille  van mijn drukke businessjaren. In 2020 kon ik er opnieuw aan deelnemen, aangezien alles veranderde in mijn leven: geen eigen familiezaak meer, de pandemie waardoor reizen naar Montana onmogelijk werd…
Eerst heb ik mijn eigen website www.tikiart.be gemaakt en nadien nam ik deel aan ‘Het Kollektief’ met drie werken.
En ik won de 3de publieksprijs! Dit was een complete verrassing. Het maakte me diep gelukkig, het vulde mijn hartje helemaal. Je werken tonen en deze appreciatie mogen ontvangen: super!

Tijdens de vergadering werd tevens besproken dat we dit jaar een mooie brochure wilden. Dus ja… Zo’n brochure maken doe ik enorm graag en ik zei: ‘Ik zou dit willen ontwerpen en lay-outen in Montana deze zomer!’
Het was heel veel werk, alles gebeurde per mail, maar het is me gelukt. Super teamwork met de culturele dienst van Nazareth, Nele Van Havere deed dit schitterend!

De dag voor mijn terugkeer op 3 september heb ik alles druk-klaar aangeleverd. Nu ben ik benieuwd naar wat de 34 kunstenaars die erin staan er zullen van vinden. Spannend.

Tijdens onze Montana-zomer nam ik tevens op 30 juli deel aan de Ennis Art Show. Ik maakte er al 12 jaar deel van uit, maar door Covid natuurlijk niet tijdens de laatste 3 jaar.
Meer dan 58 artiesten toonden er hun creativiteit. Het was een super heerlijke dag en veel van mijn schilderijen hebben een nieuwe ‘happy home’ gekregen.
Dat is het mooiste geschenk dat je kan ontvangen als artiest!

En ‘out of the blue’ kwam er dan een eigen tentoonstelling van 10 tot 28 augustus in ‘The Elling House’, in Virginia City. Opnieuw een streling voor mijn zieltje. 

Daarbovenop waren er twee ‘Art Walks’ in Gallery 287 waar er al ruim 6 jaar werken van mij hangen.

Met een hapje en drankje kunstliefhebbers ontmoeten en praten, live painting… Genieten was het!
De feedback en appreciatie die je ontvangt vulden mijn creatieve ziel.

Nog extra volgde ik een ‘felting class’. Dit was totaal onbekend voor me, ik had het nog nooit gedaan, maar het was een superfijne ervaring onder leiding van Jennifer Doley. Met wol en speciale naalden op een drager iets creëren. De regels heb ik niet helemaal gevolgd, ik ben vrij en creatief mijn eigen weg gegaan. En ik was super blij met het resultaat.

Jennifer zag er heel snel enkele van mijn schilderijen in. Met de restjes op het einde heb ik nog snel een hartje gemaakt…
En dan was er half augustus ook nog een speciaal ‘Meet and Greet’ weekend in de Stephano’s West Gallery in Virginia City. Het was heel uniek en leuk om de galerij te vullen met mijn werken, een dagje live painting in de tuin…

En tussendoor deden we nog enkele ballonvaarten met onze Princess Nelly ballon, heerlijk!
Mijn man Peter, luchtballonpiloot, heeft na 2 jaar niet te kunnen varen nu ook zijn hartje gevuld gevoeld en enorm genoten.

Deze roze olifant heb ik in 2017 ook zelf ontworpen, dus ja, mijn creatieve ziel leeft!!! 

Ik heb deze zomer echt een ‘Art Summer’ mogen beleven!
Ik heb alles laten stromen zoals het kwam, goed gevoeld wat me vult en waar ik echte verbinding mee voel.
Ik ben een fijn pad aan het bewandelen…

Alan Jackson’s liedje ‘It’s a long hard road’ raakt me nog steeds maar  ‘the road’ voelt zo lang niet meer…