Herfstvakantie roept bij mij de sfeer op van boswandelingen en van naar binnen kijken. Toen ik het programma over de inspiratiedagen van La Verna bekeek, leken mij die ingrediënten samen te komen in één formule.
Het was vooral de zijnsmeditatieve sessie van Marc Wenselaers die mij over de streep trok. Bovendien las ik dat ook mijn vriend Bert Evens met ‘Mudita’ op de eerste avond de verbondenheid muzikaal wou uitdrukken met zijn geluidslandschappen.
Na een korte mailwisseling met Claudine stond het voor mij vast: ik wou erbij zijn.

Tijdens de voordrachten, de oefeningen, de dans en de muziek met ontmoetingen werd het mij steeds duidelijker dat het onderwerp ‘spiritueel leven vandaag’ helemaal tot zijn recht kwam en ook als beleving gerealiseerd werd.
Terecht schrijft Kristin dat spiritualiteit vandaag geaard of belichaamd moet zijn. Het mag geen vlucht omhoog zijn, weg van de werkelijkheid en het moet ons vooral met onszelf en de anderen verbinden. Echt iets wat we vandaag hard nodig hebben in deze dolgedraaide wereld! Wat ik gehoord en gezien heb, staat haaks op de polariserende krachten waarmee we dagelijks gebombardeerd worden. Verbinding, respect, liefdevolle aandacht, rust en stilte tegenover verdeeldheid, brutaliteit, versplintering, onrust en chaos.

Deze dagen waren voor mij een echte verfrissing van geest, ziel en lichaam en bovendien een boeiende ontmoetingskans voor mensen op zoek naar een gemeenschappelijke grond, een levende spiritualiteit voor vandaag.

Ik was vooral aangenaam verrast door de grote openheid en de hartelijkheid van zowel de deelnemers als de mensen van de organisatie. Misschien was dit nog het allerbelangrijkste: wat gezegd werd tijdens de voordrachten was voelbaar tussen de aanwezigen. Het was een soort laboratorium voor die spiritualiteit van vandaag.

De plaats waar de inspiratiedagen momenteel doorgaan, ademt ook die ruimte. Je kan tussendoor wat gaan luchten in de herfstige boslucht of rustig een koffietje drinken in de bar. Bedankt dat ik er mocht bij zijn, mijn uitzicht wordt weer wat ruimer.

José Pype

Het thema ‘Spiritueel leven vandaag’ was heel wijds van opzet. Vooraf wist ik niet echt wat ik kon verwachten. De sprekers konden me echter al snel boeien.
Ik wil graag enkele indrukken neerschrijven van wat me in het bijzonder is bijgebleven.

Dat was onder andere de lezing van Marijke Baken: ‘Buigen naar ons lichaam, buigen naar de diepte’. Als cranio-sacraal therapeute schreef ze het boek: ‘Het doorzichtige lichaam’, over ziekte, pijn, levenskracht en spiritualiteit.
Ons lichaam is wijs en weet wat het nodig heeft. Als we bepaalde klachten of ziektes hebben, is dit een poging van het lichaam om het onevenwicht te herstellen. Soms is het nodig dat we de boodschap van ons lichaam ontcijferen. Als we ziek worden, dienen we ons af te vragen: wat kan ik niet leven? Wat ontbreekt er bij mij aan stilte, ruimte, vreugde, …? Ons lichaam draagt heel onze geschiedenis mee in een cellulair geheugen. We moeten leren voelen in plaats van erover na te denken. ‘Prana’ is ‘de plaatsloze plek’ in onszelf om uit te rusten, we maken er verbinding met onze eigen innerlijke bron.
Deze lezing raakte me diep. Ik voelde een grote dankbaarheid om mijn gezond lichaam en zijn functioneren en nam me voor klachten serieus te nemen als die er zouden komen.

Schrijfster Lisette Thooft had het over oude pijnen die doorvoeld mogen worden, zodat ze getransformeerd kunnen worden in liefde. Zo bekeken is crisis een kans om in de diepte te gaan. Dankzij haar opleiding in de Rebalancing School Nederland is ze naar eigen zeggen zachter, gelukkiger en meer ontspannen geworden.
Marc Wenselaers praktiseert al meer dan dertig jaar zenmeditatie en zijnsmeditatie. Hij had ook de milde en liefdevolle glimlach van een boeddha. Dankzij enkele visualisaties liet hij ons tijdens zijn lezing kennismaken met de effecten van meditatie.
Joris Capenberghs is antropoloog en cultuurhistoricus en een echte woordkunstenaar. ‘Aandacht’ ziet hij als ‘het natuurlijke gebed van de ziel’. Hij gaf ons enkele langzame bedenkingen mee voor een snelle tijd.
Therapeut Joost Vanhove lichtte het begrip ‘eenheidsbewustzijn’ en zijn zelf ontworpen bewustzijnsmodel ‘PAVA’ (perceptie – acceptatie – visie – actie) toe.

De ‘prana’ tijdens deze drie inspiratiedagen was voor mij de meditatieve muziek van ‘Mudita’. Ik vond het heel fijn dat er naast vertrouwde instrumenten, zoals harp en gitaar, ook minder gekende instrumenten aan bod kwamen. Zo was het echt een auditieve ontdekkingsreis.
De tweede avond konden we ons volop uitleven tijdens het dansen van de 5 Ritmes, begeleid door Thea Spanjers. We werden uitgenodigd om met elkaar te dansen. Ik voelde in het begin een enorme weerstand, maar toen ik die had overwonnen, vond ik het heel plezant en ontspannend. Het was heel fijn om tussen de intense lezingen door te kunnen bewegen.

Deze drie dagen voelden als een balsem voor de ziel en gaven me positieve en krachtige energie die tot op vandaag nazindert.

Annelies De Brabandere