Graag wil ik mij even voorstellen: ik ben Frieda Van Caneghem.
Al enkele jaren geniet ik van mijn pensioen, het is een mooie tijd waarin veel mogelijk is.
Ik heb vele jaren aan de Universiteit Gent gewerkt, daar deed ik administratief werk. De universiteit is een interessant werkmidden, ik was er steeds tussen jonge mensen met nieuwe ideeën. Soms was het een beetje hollen om met alle veranderingen steeds weer mee te kunnen, toch kijk ik met een glimlach terug op die tijd. Ik heb nog goede contacten met mijn vroegere collega’s en ik loop nog graag eens rond in de gebouwen waar ik zoveel jaren heb gewerkt.

Wanneer je met pensioen gaat, komt er plots een zee van tijd vrij en het keuzeaanbod om je tijd in te vullen is zeer groot. Ik begon met het aftasten van mijn creativiteit. De eerste stap was het aanleren van kalligrafie, al spoedig volgden zingen, bloemschikken, sacraal dansen, boetseren.
Naast de beleving van mijn creativiteit kwam ook het grote aanbod van vrijwilligerswerk op mij af. Ik engageerde mij in het Namastehuis, een huis waar gasten kunnen verblijven om op adem te komen. Er werd gevraagd luisterend aanwezig te zijn bij het verhaal van de gasten, die even wat afstand wilden nemen van hun thuissituatie. Samen met hen maakte ik ook het eten klaar. Dit vrijwilligerswerk deed ik enkele jaren en het was een mooie ervaring.

Later kwam ik in contact met het MPI Heilig Hart, een instituut waar kinderen met een fysieke en/of mentale beperking verblijven. Voor hen die niet vaak bezoek ontvangen, worden ‘wandelmoeders’ gezocht. Zo werd ik wandelmoeder van een van de kinderen die daar verblijven. Mijn wandelkind en ik hebben samen reeds een hele weg afgelegd. Het is steeds een aftasten, aanvoelen: wat kan hij aan, wat vindt hij aangenaam?
De workshop ‘Met zachte hand’, gegeven door Michèle De Loof, heeft mij daarbij veel geholpen. Het is niet enkel de zachte hand, maar vooral ‘de luisterende hand’ die contact mogelijk maakt met een zeer teruggetrokken kind. Vertrouwen durven geven en ontvangen is voor dit kind een hele opgave. Toch is het een mooi proces dat we samen beleven en dat mij een heel bijzondere vreugde geeft.

Reeds als klein kind was ik geïnteresseerd in de natuur. Vele jaren terug heb ik een cursus natuurgids gevolgd, waar aan mijn honger naar kennis werd voldaan. Die interesse is steeds gebleven en af en toe maak ik nog een interessante wandeling mee, begeleid door een natuurgids.

Op een bepaald moment kreeg ik de gelegenheid les te volgen in ikebana, de traditionele Japanse bloemschikkunst. Het eigene aan deze vorm van bloemschikken is de kracht van de soberheid en het nastreven van perfecte harmonie. Ik vind het steeds boeiend en ontspannend om via het bloemschikken met schoonheid bezig te zijn.

In mijn vrije tijd ga ik ook heel graag wandelen op mijn eigen ritme en binnen mijn mogelijkheden, bij voorkeur aan zee. Daar kan ik genieten, proeven van de elementen water, lucht, aarde en vuur (de zon). Dit ervaar ik als zeer ontspannend, in de stilte en alleen met … God.
Ik heb nood aan stilte, daarom verblijf ik ook graag enkele dagen in een abdij, bij voorkeur in de abdij van Orval. De architectuur van deze abdij heeft iets heel rustgevends en binnen in de enorme kerk is men erin geslaagd een zeer mooie plek te creëren waar de stilte hoorbaar is waarin contact met de Essentie tot stand kan komen.
Ik hoorde eens een zenmeester zeggen: “Laat de glans van Gods glorie over de dagdagelijkse dingen schijnen.” Ook ik geloof dat het grote in het eenvoudige ligt en om dat te kunnen ervaren, wil ik af en toe stil worden.

Mijn initiatie in het sacraal dansen kreeg ik bij Brigitte Geerlings in La Cordelle te Cadzand. Intussen heb ik de gelegenheid om heel wat dichter bij huis sacrale dans te volgen. Dat meditatieve dansen voedt het innerlijke, en dit samen met anderen doen, is verrijkend en ontspannend.

Ook het boetseren kwam op mijn weg. Wekelijks ga ik naar een boetseeratelier om samen met anderen iets te creëren. Klei is een zeer aangename materie om mee te werken, het is kneedbaar en zeer gehoorzaam aan de vormgevende handen. Het is echt mijn ding.

Wekelijks volg ik nog Qigong. Het is werken aan lichaam en geest, zodat je ziel de ruimte krijgt. Dat kan ik beamen.

Op een gegeven moment nodigde een vriendin mij uit om eens mee te gaan naar een La Verna-viering, die toen nog doorging in de Prinsenzaal bij de Karmelieten. Ik keek de kat uit de boom. Niet lang daarna gingen de vieringen door in een andere locatie: de Cultuurkapel Sint-Vincent, een pareltje van een zaal, vind ik. Vanaf dat moment heb ik mij geëngageerd om mee te helpen bij het klaarmaken van de zaal voor de vieringen. Ik zorg voor de versiering van de ruimte met bloemen en kaarsjes om de mensen nog meer het gevoel te geven dat ze welkom zijn.

Ik hou van schoonheid en het werken met bloemen geeft mij veel voldoening. Ik krijg vaak respons hierover en dat verheugt mij, want schoonheid delen maakt mij blij. Graag wil ik hier de mensen bedanken bij wie ik in hun tuin bloemen en groen mag knippen. Zelf woon ik op een appartement, maar telkens lukt het mij toch de versiering rond te krijgen. Ik word hierbij geholpen door heel lieve mensen.

De uren voor de viering begint, ervaar ik steeds als zeer bijzonder. Heel wat mensen zijn bij de voorbereiding betrokken en het is zo mooi om zien dat iedereen een onderdeel op zich neemt, zijn taak kent en in vriendschap samenwerkt. Het hele gebeuren is vaak omhuld door een sacraal gevoel en dat ontroert mij steeds. Het zorgende samenwerken met mensen voor mensen stimuleert mijn inzet.

Wanneer het tijdschrift van La Verna verstuurd moet worden, ben ik er graag bij om te helpen. Ook dat is een mooie samenwerking, al is het een hele klus om het telkens rond te krijgen.

Vier jaar geleden nam ik het initiatief voor het oprichten van een filmgroep binnen La Verna. Maandelijks wordt zorgvuldig een film gekozen en aan de belangstellenden wordt gevraagd om samen te gaan kijken. We hebben al heel wat mooie films gezien, zoals deze in de meimaand, ‘Desert Flower’, bijzonder pakkend en prachtig vertolkt. Wanneer we na de film nog iets gaan drinken, is dat een mooie kans tot ontmoeting en uitwisseling.

Zoals La Verna op drie pijlers is gebouwd, bewustzijn, inspiratie en verbondenheid, zo is ook mijn verhaal op drie pijlers gebouwd, creativiteit, dienstbaarheid en stilte. Als deze drie in evenwicht zijn, voel ik mij in harmonie, en daar moet ik waakzaam voor blijven.

Ik ben dankbaar dat ik La Verna heb leren kennen, en voor al de mooie mensen die ik daar reeds mocht ontmoeten.
La Verna is een mooie beweging en ik wens haar blijvende groei en bloei toe.

Frieda Van Caneghem
Juli 2010