Wij zijn Silke en Marnix. We zijn 27 jaar getrouwd en op vier maanden na zijn we even oud.
Sinds een 15-tal jaar zijn we intens geboeid door het spirituele op ons pad. Silke heeft er eerst van geproefd en Marnix is haar gevolgd. Op zoek naar wat spiritualiteit ons te bieden had, hebben we veel leren kennen in en rond het Gentse en in Hamme. Zo kwam ook La Verna op onze weg. Silke had er via via van gehoord en ging de sfeer proeven. Eerst in de vieringen, later ook via workshops, en Marnix volgde haar weldra met enthousiasme.

Vanaf de eerste viering die we meemaakten, bleven we nadien eten. Lekker, zo’n eenvoudige maaltijd met soep en brood, en een ideale manier om met gelijkgestemden samen te zijn. We zouden dan ook veel namen van mensen kunnen opnoemen met wie we kennismaakten, maar het meest contact hadden we met Robert en Gemma.
Van het ene kwam het andere en dus ging Marnix al vlug Robert helpen met het opruimen van de zaal en zorgde Silke voor het vegetarisch broodbeleg.
We beseften immers goed dat deel hebben aan de spiritualiteit van een organisatie niet kan zonder creatief talent en helpende handen. Alleen als iedereen zijn steentje bijdraagt, kunnen we er allemaal van genieten.
Ook waren we betrokken bij de werkgroep die na de verhuis van de vieringen naar de cultuurkapel alles organiseerde. Vele vergaderingen en denksessies later kunnen we er met La Verna fier op zijn dat elke viering goed verlopen is, dankzij de steun van een aantal vaste en losse medewerkers. ’t Is een mooie manier om spiritualiteit echt in het leven in te bouwen!
Vorig jaar hebben we nabij de Nederlandse grens, in de prachtige bossen van de Klinge/Clinge, samen met Jan ook een mooie La Verna-wandeling begeleid.
Het voelt goed. Wij genieten graag van wat bij ons past en gaan in op ons gevoel. We durven ook veranderen. Zo gaan we wel eens elk onze eigen weg in verschillende thema’s die ons boeien. Silke ontspant zich via yoga, naar lezingen gaan, wandelen, … terwijl Marnix goed zijn bezigheid heeft als vrijwilliger in het Rode Kruis en het vakbondsleven en ook graag in de tuin werkt.

Het allerbelangrijkste is natuurlijk ons gezin. We hebben drie schatten van kinderen, waarvan er nog twee thuis wonen. Stijn (25) woont samen met zijn vriendin Els, maar Jeroen (24) en Eva (18) hebben nog elk een kamer bij mama en papa.
Veel werk met onze kinderen hebben we niet meer, maar dat betekent niet dat we geen zorgen hebben. Ook wij kennen de zegswijze ‘Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen’. Klagen willen we echter zeker niet. Hebben immers niet alle mama’s en papa’s de neiging om zich meer zorgen te maken dan nodig is? Voor dit schooljaar kijken we alvast uit naar Jeroen die zal afstuderen en nu al volop aan het solliciteren is.

We genieten van elk moment dat we bij La Verna zijn. Toch zullen we volgend werkjaar minder kunnen komen, want we nemen een sabbatjaar. Al lang willen we wat meer van de natuur kennen. Daarom hebben we vorig jaar deelgenomen aan een week ‘natuurverkenning’. Vanuit die ervaring gaan we de uitdaging aan om dieper in te gaan op alles wat de natuur ons te bieden heeft. De opleiding loopt een schooljaar lang, elke zaterdag en zondag, met daarbij vele wandelingen en natuurexploraties.
Ons engagement binnen La Verna zal dus voorlopig op een lager pitje staan, maar we zijn ervan overtuigd dat er nog veel enthousiaste en lieve mensen beseffen dat men nog beter kan genieten in zo’n organisatie wanneer meerdere mensen een inspanning doen.

Veel liefs,
Marnix en Silke Aerssens-Boone
Juli 2009