21 maart 2015
Kristin Vanschoubroek
Spiritueel ontwaken
De voorbije week verbleef ik in Metanoia. Ik begeleidde daar een week ‘Ruimte voor jezelf’. Daar te midden van de polders ben ik dicht bij de natuur.
Op dinsdag na was het koud. Het was nog winter. Er stond nog niets in bloei. Toch wisten en zagen we het al: dat de botten en knoppen gingen openspringen, dat er bloesems en bloemen zouden komen om zich in al hun pracht te tonen. We wisten het, omdat het altijd al zo is geweest in de natuur. We vertrouwden op onze ervaring.
Ook wij krijgen steeds opnieuw de kans open te bloeien. Alleen volgen wij niet altijd het ritme van de natuur. Wij mensen kunnen ons een hele tijd voelen bloeien, in andere periodes voelen we ons stil alsof er niets gebeurt, en nog andere keren voelen we dat we ons echt afsluiten omdat we de moeilijkheden die het leven op ons pad zet, niet kunnen dragen.
Als er mensen zijn die ons dan ondersteunen, of die ons weer in verbinding brengen met het licht, dan krijgen we een groot geschenk, misschien wel het grootste geschenk dat een mens kan krijgen.
Daarom ben ik blij vandaag, blij dat La Verna er is, en dat we de elfde verjaardag van onze vereniging mogen vieren. Ik ben ook zo blij omdat jullie hier zijn vandaag. Het is dankzij elkaar dat we een veld van verbondenheid kunnen creëren.
Verbondenheid, dat is het centrale woord: dankzij de kracht van een groep mensen die vanuit een bepaalde gezindheid leven, kunnen we echt thuiskomen. Zonder zo’n groep voelen we ons toch wat verloren in het leven.
Ik denk dat het iets universeel menselijk is: het verlangen om je in een verband te voelen, thuis bij een groep mensen bij wie je mag zijn wie je bent, bij wie je je niet op een bepaalde manier moet gedragen of je anders moet voordoen, maar integendeel bij wie je je kan ontspannen. Het is maar als je je kan ontspannen dat je je kwaliteiten en je unieke kracht kan voelen, dat je spiritueel kan ontwaken.
Maar wat is dat ‘spiritueel ontwaken’? In mijn aanvoelen heeft het te maken met ‘op het spoor komen van een universele liefde die de basis is van ons zijn’.
Dat zijn grote woorden, en vaak is een hele levensreis nodig om die liefde op het spoor te komen.
Wat zou kunnen bijdragen om spiritueel te ontwaken?
- Het eerste dat in me opkomt en waar ik al naar verwees, is ontspannen: je ontdoen van de druk waar de samenleving ons voor plaatst en je bevrijden van de prestatiecultuur. Je ook ontdoen van de verwachtingen die anderen aan ons stellen en integendeel de weg naar binnen gaan en kijken naar je eigen verlangens. En van daaruit durven vertrekken.
- Het tweede waar ik aan denk, is je bevrijden van perfectionisme. Dat betekent: je kwetsbaarheid aanvaarden. Dat is gemakkelijk gezegd, maar moeilijker gedaan. We hebben vaak zoveel oordelen over onszelf. Het blijft een aandachtspunt om jezelf (je vermoeidheid, je traagheid, je pijn, je onvermogen) en je weg doorheen het leven echt te accepteren. We moeten er niet langer naar streven om volmaakt te zijn, maar wel om volledig te zijn. Dat betekent dat we de kantjes in onszelf die we niet leuk vinden, die we lastig vinden, in liefde moge verwelkomen en opnemen.
Gisteren las ik het volgende tekstje:
“In Japan bestaat een oud gebruik: als een gebroken kopje of een vaas wordt gerepareerd, wordt de schade nog eens onderstreept door de barst te vullen met goud. De boodschap is: als iets is beschadigd – en dus een geschiedenis heeft –
wordt het mooier.”
Zo is het ook voor ons: als we onze kwetsuren met goud kunnen vullen, dan worden we mooier, dan worden we milder, dan worden we meer mens.
- Het derde aandachtspunt dat ik belangrijk vind, is: leven vanuit je gevoel. Het is belangrijk dat we onze gevoelens serieus nemen, dat we ze niet onderdrukken of wegpraten. Ook dat is niet altijd zo gemakkelijk. Zoveel mensen hebben in het verleden, bijvoorbeeld in hun kinderjaren hun gevoelens opzij moeten zetten of moeten onderdrukken om graag gezien te worden. Leren voelen wat goed voor je is en je eigen ervaring leren vertrouwen, is een weg naar liefde.
- Zo kom ik bij het vierde puntje: je ziel vinden en je van daaruit verbinden met de grote wereldziel. Het is pas als je je eigen gevoelens en je eigen ervaringen als betrouwbare bronnen leert zien dat je er bovenuit kan stijgen, dat je verder kan kijken, dat je kan zien wat op zielsniveau de betekenis is van een periode of een ervaring in je leven. Zo kom je bij je hart, thuiskomend in een veld waarin je je kan verzoenen met het leven.
Het vinden van je ziel, weten dat er een onzichtbare hand is die ons leidt, voelen dat er een universele liefde is waarin we zijn opgenomen, daar kan La Verna een steentje toe bijdragen door het samenkomen met elkaar.
Daar kan ook het samen zingen toe leiden. Als we samen zingen en één klank worden waarin het unieke van elk van ons is opgenomen, ieder met zijn eigen stem en zijn eigen kleur, dan kunnen we iets voelen van de hartenklop van het grote leven.
Welkom aan elk van jullie, hier aanwezig, dat jullie een mooie avond mogen beleven.
Tot slot deel ik nog graag een tekstje dat ik de voorbije week ontving.
Leeuwerik
de leeuwerik
die hoog aan de
hemel
zong
stortte plotseling
weg
even
leek alles
verloren
toen
begon hij
opnieuw
Ad Goos
Geef een reactie