Woordje Marleen Heymans

Beste mensen, genodigden aan dit feestgebeuren, leden van La Verna, sympathisanten, vrijwilligers van La Verna,
Namens de Raad van Bestuur van La Verna wil ik u allen en in het bijzonder Kristin, haar echtgenoot Peter, haar familie en haar genodigden, van harte welkom heten op dit derde lustrum van LA VERNA.

La Verna staat voor BEWUSTZIJN, INSPIRATIE en VERBONDENHEID en nodigt iedereen uit om “te leven vanuit je hart”.
Laten we duidelijk zijn, zonder Kristin zaten we hier vandaag niet en was er mogelijks niets te vieren.

Toen 15 jaar geleden Kristin de hunker voelde om met LA VERNA van start te gaan, zat haar ervaring in het vormings- en bezinningscentrum “De Harp” in Izegem (een Franciscaans centrum voor levensverdieping dat in 2002 op-hield te bestaan), daar zeker voor iets zeg maar veel tussen.
Of zoals ze zelf schreef: “Een heel diepe hunker naar mij geborgen weten, komt boven, niet enkel geborgenheid in mijn eigen intimiteit, maar ook geborgenheid in een gemeenschap van mensen. Ik besefte hoezeer ik liefde-volle mensen rondom mij nodig had om te bestaan. Meer nog, ik begreep dat ik nood had aan een gemeenschap waarin mensen, zusters en broeders van elkaar proberen te zijn.”
Deze ervaring was de brandstof voor het ontstaan van LA VERNA.
Nu 15 jaar later vaststellen dat die hunker en goesting, een permanente missie met bijhorend dagelijks engagement werd van Kristin, is niet niets!

Beste Kristin, uw diep verlangen om van deze wereld een plaats te maken waar we geestelijk en lichamelijk gezonder kunnen leven in een meer menslievende omgeving, tracht je al die jaren met elke vezel in je, elke dag door te geven.
En zo werd LA VERNA een plek, maar ook een thuis waar mensen meer dan welkom zijn en elkaar er kunnen ontmoeten, bezielde mensen die in realiteit leven en werken.
Een groep enthousiaste vrijwilligers, een operationele groep, een programmatiegroep, een Raad van Bestuur, een Algemene Vergadering met mensen, sommigen al heel lang, anderen recenter bezig met La Verna, en toch niet op routine draaien, maar op enthousiasme en engagement.

Bij dit 3e lustrum hoort een ode, de ODE AAN K3 (neen, ik vergis mij niet).
K – KAARS
die wordt aangestoken en zorgt voor een meditatief moment. Dit helpt om je aandacht naar binnen te richten.
K – KLANKSCHAAL
de klank helpt via trillingen in het hier en nu te komen en de dagdagelijkse
besognes los te laten.
K- KRISTIN
de 3e K, de belangrijkste K zonder de welke we hier niet waren.
Voor al die “K’s”, bedankt Kristin!

Jouw Mantra “alles komt goed” zal ook in de komende jaren een belangrijk baken zijn voor La Verna.

Ik geef nu graag het woord aan Kristin maar niet zonder haar onder een daverend applaus een ruiker bloemen aan te bieden als teken van ons aller dankbaarheid om haar levenswerk.

Woordje Kristin

Ook ik heet elk van jullie heel hartelijk welkom op het feest van 15 jaar La Verna. En wil bij deze gelegenheid graag een woordje tot jullie richten.

Thuiskomen

Mensen hebben nood aan een plaats waar ze zich kunnen ontplooien én waar ze kunnen thuiskomen.
Mensen hebben nood aan mensen bij wie zich kunnen ontplooien en bij wie ze kunnen thuiskomen.
Ikzelf vond dit thuiskomen 20 jaar geleden in De Harp. Die plaats en de mensen die ik er ontmoette waren belangrijk voor mij. Zeer belangrijk. Ik kwam thuis in mezelf. En dat betekende vooral: ik kwam in thuis in de liefde. Onvoorwaardelijke liefde ontmoeten en ervaren: dat is misschien het grootste geschenk dat een mens kan ontvangen.
Toen De Harp stopte moest ik die liefde, het vuur dat in mij was gewekt, doorgeven. En zo ontstond La Verna. La Verna is een berg in Toscane. Franciscus van Assisi kreeg die berg cadeau van een man van adel. Hij ging er vaak mediteren. Het verhaal gaat dat hij op een moment van twijfel een engel ontmoette. Die ontmoeting gaf hem vertrouwen.

Vertrouwen en twijfel

Op een moment van twijfel opnieuw vertrouwen krijgen. Misschien is dat wel de essentie van La Verna. Meer ver-trouwen of opnieuw vertrouwen krijgen in jezelf en in het leven.
Hoe vaak worden we niet bestookt door een innerlijke stem die ons vertrouwen ondermijnt, of ons onzeker maakt, of die ons soms zelfs saboteert. Dan is het belangrijk dat er mensen zijn die je erkennen zodat wat je innerlijk voelt bevestigd wordt en je kan groeien in vertrouwen.
Maar niet alleen onze eigen innerlijke stem kan een ondermijner zijn, ook reacties of gedragingen van anderen kunnen ons onzeker maken of doen twijfelen. Ook dan is het goed in een omgeving terecht te komen die je stimuleert om jouw waarheid te onderzoeken, te versterken en ernaar te leven.

Wat mij ook treft in het verhaal van Franciscus op de berg La Verna is dat twijfel deel uitmaakt van zijn leven. Franciscus ging zijn weg vol overtuiging en had vele volgelingen, en toch was er die voortdurende twijfel. Ook dat her-ken ik. Als ik terugdenk aan de 15 voorbije jaren dan merk ik hoe overtuiging en twijfel hand in hand zijn gegaan. De kracht om door te gaan heb ik soms in mezelf gevonden, maar meestal kreeg ik ze door de verbondenheid met anderen. De ervaring van verbondenheid is de grootste kracht van La Verna. Die verbondenheid doet mij denken aan het Afrikaanse principe van Ubuntu: ik ben omdat wij zijn. Persoonlijke ontwikkeling kan maar in verbondenheid met anderen.

Het vrouwelijke en het belang ervan

Toen ik 15 jaar geleden La Verna oprichtte vond ik het moeilijk om als vrouw een spirituele beweging te starten. Het was alsof ik werkelijk iets uit de klei moest trekken. Iets nieuw!
Tot dan toe had ik mij meer in de voetsporen van mannen geplaatst. Zeker op maatschappelijk vlak. Binnenshuis, als moeder had ik wel leiding genomen. Maar buitenshuis voelde het voor mij als vrouw heel comfortabel én natuurlijk om een plaats in te nemen en mee te werken in een netwerk dat door mannen was uitgetekend. Ik denk aan het KUC bij de paters Dominicanen, aan de Relatiestudio waar Nand Cuvelier de oprichter was, aan De Harp waar Luc Hessel de bezieler was.
Nu moest ik als vrouw opstaan en een beweging trekken. Ik ervaarde het als een zware opdracht. Zeker in de we-reld van zingeving was het niet evident om als vrouw een voortrekkersrol te spelen. Het was een wereld waar vooral mannen het voortouw nemen. 15 jaar geleden was de kerk maatschappelijk toch nog de zingevende instantie. En precies daar zijn, zelfs tot op de dag vandaag, vrouwen de dragers maar wordt de leiding voorbehouden aan mannen.

We zijn nu 15 jaar verder. De kerk heeft haar monopolie op zingeving nu helemaal verloren. Vandaag wordt zingeving gezocht en gevonden op andere manieren, door mannen en door vrouwen.
Aandacht voor het vrouwelijke blijft hierin belangrijk. Het vrouwelijke in elk van ons, dus zowel in mannen als in vrouwen. Naar binnen gaan, in verbinding komen met wat je voelt, om van daaruit naar buiten te gaan. Het is een rijk-dom als je binnenkant en je buitenkant, wat je voelt en wat je doet, op elkaar afgestemd zijn. Dat maakt een mens heel.
We maken mee hoe het eenzijdig mannelijk denken waar macht, prestatie en concurrentie de hoofdtoon voeren, ervoor heeft gezorgd dat we zowel persoonlijk als maatschappelijk uit balans zijn geraakt. De vele depressies en burn-outs zijn er een teken van.
Bij velen leeft een onzichtbaar, een verborgen gemis. Onder dit gemis zit een verlangen om meer in verbinding te zijn met zichzelf, en op die manier meer te kunnen betekenen en constructief te kunnen bijdragen aan de samenleving.
Deze tijd nodigt ons uit om de omslag te maken van macht naar liefde, van overheersing naar gelijkwaardigheid, van afgescheidenheid en eenzaamheid naar samenhang en verbondenheid.

Veranderend wereldbeeld

De wereld van nu is niet meer dezelfde als die van 15 jaar geleden. 15 jaar geleden, bij de start van La Verna leef-den we nog de toekomst tegemoet. Er was een groot vertrouwen in de toekomst. Het groeimodel was nog niet aangetast. Zowel economisch als sociaal als persoonlijk stond groei voorop. We geloofden in meer welvaart voor iedereen. De financiële crisis van 2008 sloeg een bres in het vertrouwen. Maar nu, nog eens een goeie 10 jaar later, is het toekomstbeeld nog veel onzekerder geworden. Vandaag beleven we volop een ecologische crisis, maar die raakt evenzeer aan een economische, sociale en spirituele crisis. We worden geconfronteerd met een crisis die voorbij alle grenzen gaat, één die alle mensen en de hele wereld treft. We gaan samen als mensheid een oplossing moeten zoeken, een andere manier van leven ontwikkelen, één waar iedereen baat zal bij moeten hebben, precies omdat we moeten overleven. We staan voor een immense uitdaging. Het zal geen vrije keuze zijn, het zal een noodzaak zijn.
Hoe dit moet gebeuren is koffiedik kijken. Er zal nog veel water naar de zee vloeien vooraleer de verschillende landen, continenten met de erbij horende culturen, religies, gebruiken, … afgestemd geraken.
Intussen leven we in de onzekerheid. We hebben er ook geen controle over en ook dat kan angstig maken. Er is de toenemende polarisering als logisch gevolg van tegengestelde standpunten. We weten niet wat ons te wachten te staat. En dat kan angstig maken.

Hartsbewustzijn

Wat helpt om met onzekerheid en angst om te gaan, is de verbinding met het hart. Alles verandert continue, alles is vergankelijk. We weten dat, en tegelijk is het moeilijk om dit te aanvaarden. Het leven is een samenspel tussen aan-vaarden van verandering en vergankelijkheid enerzijds, en de weerstand, soms zelfs de strijd, ertegen anderzijds.
Maar als we in verbinding zijn met ons hart, dan voelen we een dimensie die tijd en ruimte overstijgt. Als ons hart open gaat, dan ervaren we een kracht die eeuwigheidswaarde heeft.
Om in verbinding te komen met je hart moet je je af en toe kunnen onttrekken aan de wereld, de wereld van de materie en van de vele prikkels en ervaringen. Verinnerlijking, stilte, contact met de natuur, meditatie, beweging, muziek, kunst… Het zijn manieren om dicht bij jezelf en bij je hart te komen.
Daarom zijn we zo blij met het huis van La Verna, omdat het een prikkelarme plaats is waar mensen dicht bij zichzelf en hun hart kunnen komen.
Het opengaan van het hart is ook de poort naar dankbaarheid. Dankbaarheid ontwikkelen we niet vanuit onze ratio, ons verstand. Je kan wel weten dat er veel is om dankbaar om te zijn, maar daarom voel je die dankbaarheid nog niet. Dankbaarheid is een kwaliteit die ontstaat en groeit in je hart.
Vandaag, op dit feest van 15 jaar La Verna wil ik die dankbaarheid voorop stellen.
Ik ben La Verna dankbaar. Het veld van verbondenheid deed me groeien en doet me groeien.
Ik voel me dankbaar voor de vele mensen, voor de medestanders, de vele vrijwilligers dankzij wie La Verna concreet de voorbije 15 jaar kon worden uitgebouwd en nog steeds wordt uitgebouwd.
Ik voel me dankbaar voor de vele mensen die zich verbonden hebben met La Verna, soms groot en expliciet, soms klein en op de achtergrond.
Ik voel me dankbaar voor elk van jullie hier vanavond, voor het geschenk van jullie aanwezigheid.

Ik wens jullie een hartverwarmende avond.