28-30 maart 2014

Op vrijdag 28 maart reden Nancy en ik naar Saint-Hubert voor ons eerste abdijweekend met La Verna.
Ik onthoud vooral twee ‘zielenstemmingen’.
Het contact tussen de deelnemers was warm en doorspekt met een vleugje humor. We praatten en deelden alsof we elkaar na jaren terugzagen. Die warmte en humor schiepen een gevoel van verbondenheid, een sfeer waarin je je welkom voelde.
Het tweede dat mij bijblijft, is ‘de stroom’ van waaruit alles gebeurde. Zelf ervaar ik elke dag hoe ik in de klas moet sturen, hoe we als collega’s met elkaar voor ons ideaal ‘werken’. Dat levert soms druk en spanning op. Het verwonderde me dat ik bij de begeleiders deze druk niet zag. Het was geen cursus, er werd niet echt iets van ons verwacht. Wat er in onze zielen leefde aan vreugde, pijn, verdriet, stilte, … mocht er zijn.Is dit een voorbode van de leefgemeenschappen of de levenswijze waar veel mensen in deze tijd in een diepere laag van hun ziel naar verlangen? Is La Verna een plek waar dit verlangen van de ziel ‘zacht’ naar boven borrelt?
Nu veel mensen op hun werk onder druk staan, gezinnen en kloosters crisissen doormaken, proefde ik hier in de stilte van een abdij een manier van leven waarbij je mag ‘zijn’. Daarvoor ben ik heel dankbaar.

Paul Barbé

“Ja dat is zo,” antwoordde zuster Godelieve op de vraag van iemand uit de groep of er soms wel eens een conflict is met een medezuster. Wat een nederigheid en diep menselijkheid sprak er uit dat eerlijke antwoord. En ze voegde eraan toe: “Ik heb geleerd dat er door het gebed met God, door stille meditatie, door beschouwen en tijd nemen altijd wel een antwoord komt.”
Het is hen dus ook niet zomaar gegeven. Ik heb een sterk vermoeden dat de benedictijnerzusters van Hurtebise op deze wijze rust vinden in zichzelf en er zo in slagen om elke dag opnieuw een platform van warme betrokkenheid, humanitas, welkom zijn, vriendelijkheid en openheid te creëren voor henzelf en de vele gasten die bij hen verblijven.
Binnen deze warme hartelijkheid, eenvoud en dienstbaarheid had ik echt het gevoel welkom te zijn en kon ik thuiskomen bij mezelf en in de sfeer zo eigen aan La Verna. Het was een mooi gebeuren te midden van de vertrouwen gevende, ontluikende lente in de bossen van Sint-Hubert.
Ik heb genoten van dit abdijweekend met een zeer mooi programma: de gebedsdiensten in de kapel, de mooie zangmomenten onder de deskundige leiding van Sylviane, de heerlijke sacrale dansen, een prachtige wandeling in de natuur, de eenvoudige maar lekkere maaltijden. Dit alles onder de deskundige leiding van Kristin.
Ik heb me kwetsbaar durven opstellen en heb ervaren dat ik niet werd afgewezen, dat ik nieuwe bewegingen kan maken, voor mezelf kan leren zorgen en in contact kan blijven met anderen.
Bedankt Kristin en Sylviane en alle deelnemers voor de heerlijke momenten die ik mocht beleven in Hurtebise. Ik ben een stapje verder in mijn ontwikkeling.
Op zondagmorgen tijdens de openingsronde op het grasperk voor de abdij riep een zuster: “N’écrasez pas les fleurs!”
Neen zuster, dat zullen wij zeker niet doen! Daarvoor zijn wij te dankbaar en te vol van respect voor jullie gastvrijheid! Bedankt.

François Bouckaert

Vrijdag, na een hectische dag onderweg naar Hurtebise voor een weekend op het ritme van de zusters. Ik kijk ernaar uit, probeer geen verwachtingen te hebben, maar diep vanbinnen heb ik er veel. Het weer zit mee, de rit verloopt vlot en in aangenaam gezelschap. Ik stel me open voor nieuwe ervaringen.
Op de valreep komen we aan, iedereen is al gezeten, heeft al een kamer, wij lopen een beetje achter, maar de begroeting is warm en hartelijk. Ik voel me welkom.
Het ontdooiingsproces begint. Tijdens het lekkere avondmaal is er kans voor aftastende gesprekken. Wie zijn deze mensen? Wat drijft elk van hen om van het leven van de zusters te komen proeven? Of wil iedereen hier vooral rust in deze hectische tijd van rush, jezelf voorbijlopen, hollen, consumeren?
We krijgen een mooie omschrijving van ons geboortegetal en daar kunnen we mee aan de slag. Wat drijft ons? Wat is nu heel sterk aanwezig? Aan wie denken we? Mensen spreken van hart tot hart. Whaw, dit is van een hoog niveau! De La Verna-liederen onder leiding van Sylviane worden gesmaakt, het zijn helende klanken die harten beroeren.
Zaterdag in de vroege ochtend. Enkelen onder ons kunnen de herten aanschouwen in het morgenlicht. Na een lekker, eenvoudig ontbijt gaan we aan de slag. De sacrale dans, de kaars, de klankschaal zorgen voor openheid, mildheid, ontvankelijkheid in een groep die op zoek is naar gedragen diepgang.
Het contact met de zuster met wie we een groepsgesprek hebben, wordt gekenmerkt door enthousiasme, totale openheid, warme genegenheid en een liefdesuitstraling die aanstekelijk werkt. Zij is gezegend, ze heeft haar plek gevonden! Ze verbloemt het kloosterleven niet, maar geeft een eerlijke weergave van hoe het eraan toegaat. Ze laat in haar ziel kijken.
Na een heerlijk middagmaal trekken we de bossen in. De verkwikkende wandeling nodigt ons uit om te proeven van de natuur en de stilte in onszelf te ontdekken. Al stappend komen we in contact met elkaar en vinden zoveel raakvlakken. Het werkt genezend, geeft erkenning voor wat er is, helpt ons leven in het hier en nu, leert ons onvoorwaardelijk luisteren. Zou dit universele liefde zijn?
We sluiten de dag af met een film die blijft hangen: ‘Va, Vis et Deviens’, echt een aanrader.
Zondag, een uur vroeger opstaan want het zomeruur gaat in, maar het loont de moeite want de zon is weer van de partij. De dag starten met een lieve ochtendgroet smaakt zoet. We hebben de kans om de eucharistieviering mee te maken en de zusters te zien op hun hoogdag voor de Heer. Mooi, maar ik verkies toch om met een aantal vrouwen de zon op ons te laten schijnen en te genieten van elkaar.
We sluiten het weekend af met een zalig klankschalenrondje, een sacrale dans, een groepsknuffel en contact van hart tot hart. Ik voel dankbaarheid, onvoorwaardelijkheid, echt thuiskomen.
Yes, Kristin, Peter en Sylviane, jullie deden het toch maar weer!

Katrien Taveirne

 

Vrouwen en mannen
getekend door het leven
dansen in een kring.

De woorden vloeien
uit haar ziel: authentiek, lief,
vanzelf, oud en nieuw.

Ik zak weg in U,
mijn God. U bodemt mijn ziel.
Jouw weg heb Ik lief.

Brigitte Puissant